Busan Fireworks Festival 2013

Denne helga har vi vore i Busan i anledning Busan Fireworks Festival. Ein veldig spesiell og artig opplevelse!

Vi reiste opp tidleg på dagen for å unngå eventuell kø på vegen inn. Litt kø måtte vi likevel gjennom, men vi liker å tru at det kunne vore verre. Vel framme fann vi hotellet vårt, Hotel Riviera Haeundae, før vi gjekk for å få oss litt mat. Vi møtte nokon kollegaer til far undervegs som anbefalte oss å reise inn til festivalområdet tidleg, då det kom til å fyllast opp med folk ganske fort. Difor droppa vi den planlagte shoppingrunden denne dagen, og heiv vi oss på subwayen like til festivalstranda Gwangalli Beach etter at lunsjen var ferdig.
Gwangalli Beach er ei stor strand i Busan, og ligg i ei bukt i "midten" av byen. I sjøen utanfor denne bukta er det bygd ei bru med motorveg over to nivå, der øverste nivå går i retning aust og nederste i retning vest. Det var frå denne brua at fyrverkeriet blei skutt opp, og tilskuerplassen var langs heile Gwangalli Beach.

Då vi var komme fram til Gwangalli møtte vi Morten, Christine, Arnt Helge og lille Theodor :) Arnt Helge og Morten er kollegaer med far, Christine er husmorkollega med mor og Theodor er ein liten kjekkas på samme alder som Sigrid.
Vi tok oss ein kaffi på ein kafe langs stranda medan vi såg på folkestraumen som kom til. Då klokka nærma seg fem våga vi ikkje lengre å sitje på kafeen og sjå på at alle dei gode plassane blei tatt ein etter ein. Vi gjekk ut for å menge oss med resten av folket, sjølv om fyrverkeriet ikkje begynte før klokka åtte. Ved stranda fungerte det slik at alle måtte sitte, det var ikkje lov til å stå, og det var satt opp gjerder eit godt stykke oppanfor vannstripa slik at folk ikkje skulle komme for nære sjøen. Langs gatene var det salg av tepper til å sitje på og til å ha over seg, og ein kunne også kjøpe piknikkbokser med mat og drikke for å ha medan ein venta. For dette var i realiteten ein piknikk for ca ein million mennesker! Det var ganske sprøtt å sjå på folkemassene. Då vi gjekk ut var heile stranda full av folk, og mor var ei stund redd for at vi måtte stå og vente heilt til showet starta. Medan vi stod på fortauet og lurte på kva vi skulle gjere blei vi beordra av ein vakt til å setje oss ned, og vi så gjorde. Plassane rundt oss blei fylt opp i enorm fart, og vi måtte kjempe litt med naboene for å få plass nok til alle oss. Det sat folk til ca midtstripa i vegen langs stranda, der blei det satt opp band, og bak der måtte folk stå. Så her sat vi altså i tre timer før fyrverkeriet starta.

Med godt selskap, sjokolade, chips og to aktive unger gjekk tida overraskande fort, sjølv om Sigrid blei litt utålmodig og lei av å berre ha ca 1 kvadratmeter å bevege seg på over så lang tid. Dei som sat rundt oss hadde imponerande tolmodighet med våre to små, og dei tilbydde oss både mandariner, gimbap ( koreansk sushiroll-liknande greier) og soju. Vi fekk også tilbud om tørka blekksprut, men då takka vi høflig nei :p

Sigrid deler høflig :)

Klokka åtte begynte endeleg det vi var komme for å sjå, fyrverkeriet! Og for eit fyrverkeri! Det var imponerande frå start til slutt. Far var i ekstase og gjekk amok med fotokamera, eg trur vi har bilde av ca kvar rakett, dei vi ikkje har bilde av har vi iallefall på video. Nyttårsfeiringa heime i Norge blir nok aldri den samme etter dette er eg redd..

Midt i fyrverkeriet var det ein rolegare periode, og på storskjermane langs stranda blei det no annonsert at det var "proposal time". Vi såg ingen som gjekk ned på kne, far har jo allerede vore der, så han slapp ;)

Då fyrverkeriet hadde vart i ca 30 min begynte ein del folk som sat langt framme på stranda å reise seg og gå, sjølvsagt til store protester frå alle som sat bak dei og dermed fekk utsikten forstyrra. Dei ville sikkert gå før trafikken blei fullstendig kaos, men likevel, der har dei altså sete i fleire timer og venta på fyrverkeriet, og så går dei før det er ferdig. Merkeleg prioritering syns vi. Vi fekk iallefall med oss alt som var :) Showet varte i 45 minutter, og avslutningen var fantastisk rett og slett!

Etter showet blei stranda og gatene tømt for folk i ein imponerande fart. Når ein million mennesker skal bort fra stranda såg vi for oss ein bra lang kø til subwayen, så vi bestemte oss for å gå tilbake til hotellet. Vi sparte nok ikkje noko tid på dette, men vi sparte oss garantert for ein del frustrasjon og irritasjon som nok hadde oppstått om vi hadde gått for subway tilbake. Turen tok litt under to timer, ein fin kveldstur med frøkna sovende i vogna :)

Vi slapp heldigvis å leite etter frøkna i missing children-teltet

Søndag var den store shoppingdagen for vår del. Vi reiste til kjøpesenteret Shinsegae, ein kjempestor departmentstore i Busan. Grunnen til at vi reiste dit var fordi dei har ein svært bra butikk der. De har kanskje høyrt om den, sjølv om den er ganske eksklusiv. Louis Vitton har 4 butikker i Busan, Chanel Fasion har 5 butikker der, men den butikken vi var på jakt etter finns det berre 2 av i heile byen. Vi snakker sjølvsagt om o store Hennes & Mauritz. Denne butikken har alt, og i alle størrelser! Vi gjekk ut derfra med tre store og fulle poser, ein pose til kvart familiemedlem. No er vi litt betre skodd for hausten som til slutt har komme hitover også :)

Om ein skulle være så heldig å være i området rundt Busan rundt denne tida neste år, få med dykk fyrverkerifestivalen!! Neste år er det tiende gang den blir arrangert, FOR eit fyrverkeri det kjem til å bli! :)

Ladies night, grillfest og fjelltur

Helga er allerede godt forbi, og snart er det helg igjen allerede! Kvar blir dagane av??

Forige helg starta veldig bra! Eit par gonger i veka treffest ein gjeng med mødre og barn på Sigrid sin alder for piknikk, lunsj, leikedater, musikk-klasser og lignande. Fredags kveld var det tid for eit treff kun for mødrene medan borna var heime saman med fedrene. Eit etterlengta avbrekk! Sjølv om vi treffest ein god del gjennom veka, er det ikkje alltid vi får prata så mykje saman. Difor er desse middagskveldene saman så gode, vi får sjans til å prate og le saman uten å bli avbrutt av born som gråter, sultne små mager, fulle bleier, hender som dreg i oss eller at vi må springe for å avbryte småfarlige situasjoner.. Vi hadde ein veldig kjekk kveld saman!

Laurdag hadde vi ein svært rolig dag før vi til slutt fekk oss ut døra og til Okpo. Der var det nemleg grillfest på Sjømannskyrkja. Der var mange folk, rundt 90 påmeldte, men der det er hjerterom er det husrom, så det var god plass til alle. Maten var god, og festen også :)

Far er på grillinspeksjon

Borna leiker :)

For dei minste var det arrangert fiskedam, Sigrid fekk også prøve seg og fekk ein slikkepinne på kroken. Ho syns den var veldig kjekk å gå og sleike på, ho visste heldigvis ikkje at det er meininga at plasten skal av før ein har den i munnen ;) Ellers var det loddsalg der hovudpremien var ei korg med både frukt og norsk sjokolade i. Denne gjekk nok til nokon andre denne gongen, men vi vann den forige gang det var fest på kyrkja, så det får vel gå bra. Inntektene frå loddsalget gjekk til eit prosjekt i Nord-Korea. Evangelisk orientmisjon fra Norge har fått innpass i Nord-Korea for å mellom anna bygge drivhus for å produsere mat. Meir om dette prosjektet finn ein her.

Søndag var det familiefjelltur til fjellet Guksabong, i regi av Sjømannskyrkja. Været var nydelig denne dagen, og det gir jo ein ekstra boost, iallefall kom både liten og stor seg fint opp til toppen :) 

Mor følte seg litt ekstra sprek denne turen, på fjellturene i kvardagane må jo mor bære frøkna på ryggen, men denne gangen var det far sin tur, så mor var eit par kilo lettere enn ellers ;)

Spreke pappaen og ei fornøgd frøken

Håkon, som driv kyrkja saman med kona, Kathrina :)

Familien tek seg ein pause i bakken 

Sigrid ville gå sjølv, og fekk god hjelp fra fine Maria :)

Og far ;)

 Toppen av Guksabong er ikkje store flekken, og det er ganske bratt ned på nokre av sidene der. Her blei det difor berre tatt bilder, før vi snudde og gjekk ned til eit litt flatare område ca 400 meter nedenfor toppen. Der hadde vi lunsj, borna fekk leike litt både i og mellom treningsapparatene, som forresten står overalt i fjellet i dette landet, og det var ein liten andakt, før vi sette nasen nedover igjen. 

Uten mat og drikke...

Her er det dramatisering av "den barmhjertige samaritan" på gang :)

Helga blei avslutta med middagsbesøk hos familien Skogland, med knallgode kjøttkaker og godt selskap :)

No til helga skal vi på fyrverkerifestival i Busan! Vi er spente, og gler oss!! :)

Jinju lantern festival

Laurdag reiste vi ein liten spotantur til Jinju på lanternefestival. Denne turen var så spontan at vi reiste uten noko særleg med batteri på verken mobilane eller kamera, og uten GPS. Eineste informasjon vi hadde om festivalen var nokre fine bilder mor hadde sett på facebook. Skikkeleg godt forberedt med andre ord..
Tidlegare på laurdag var vi i sjømannskyrkja for litt graut og godt selskap. Der var det nokre familier som skulle rett til Jinju etter kirkebesøket. Mor og far såg på kvarandre, nikka, og sa at "det skal vi også", så etter ein liten snartur oppom leiligheten for å hente eit par småting, reiste vi avgårde.

Jinju er by som ligg ein drøy time nord for Geoje, ved Namgangelva i innlandet av Sør-Korea.  I denne byen kjørte vi rundt i ein liten time litt sånn uten å vite heilt kvar vi skulle. Når temperaturen i framsetet steig til over det behagelige, brukte mor til slutt litt av sitt dyrebare mobilbatteri på å ringe nokon om kvar festivalen eigentleg var, for deretter å bruke sine siste batteriprosenter på å slå det opp på mobilkartet, slik at trykket i kabinen sank til tilnærma normalt nivå. Då vi omsider fekk parkert gjekk vi først innom ein kafe for å gi frøkna ein matbit, deretter gjekk vi ein liten tur i gatene i Jinju før vi gjekk til brua der vi hadde sett at det hang eit par lanterner.

Jinju

Like over brua traff vi på ein utruleg hyggeleg og pratesalig koreaner! Han var nok ikkje heeeilt nøktern, men likevel ein triveleg mann, og han og ei som enten var søstra eller kona slo følge med oss eit godt stykke innover langs elva. Engelsk var han ikkje så god på, han kunne berre eit og anna ord. MEN, han var svært god på kroppsspråk av alle ting! Det er normalt sett ikkje noko koreanere bruker i tide og utide. Å miste ansikt, å dumme seg ut, er noko dei prøver å unngå, og kroppsspråk er vel ei stor fallgruve der, så det kan av og til føles svært frustrerande når ein treng å forklare noko eller få forklart noko og vi står og veiver med armer og føtter for å forklare, men berre får ein slags vegg av eit menneske tilbake. Men altså, denne mannen prata og forklarte, spurte og smilte. Han kunne jo nokre få engelske ord, og far imponerte med å kunne eit par koreanske ord også! Mannen visste at Norge var gode på ski (han staka og staka med armene), og vi nikka og sa "yes yes". Så prøvde han også å sei at vi er gode i fotball (luftfotball som ein ekte proff), men då var far kjapp med å motsei han :p Vi prata meir om Norge, om Korea, om Sigrid og eittårsdagen hennes, om koreanske eittårsdager, om søstra hans i San Francisco, jobben til far, og diverse. Det skal seiast, vi fekk ikkje så mykje ut av kvart emne, men likevel, utruleg artig!

Då denne koselige mannen sa farvel, kom vi til eit lite tivoli etterfulgt at ein heil haug med boder! Her hadde dei mykje rart, rett og slett! Far kasta mellom anna piler på ballonger og vann ein liten bamse til frøkna, og vi spiste potet på pinne :)

Smågodt korean style!

Steikte blekkspruktenktakler, mmm...

Men SÅ! Så kom lanternefestivalen! Det var mykje større og bedre enn det vi hadde sett for oss! Elva lyste opp av ulike lanternefigurer, både koreanske krigere, båter, historiske figurer, blomster, disneyfigurer, og ein heil del anna.  På land langs elva var det også figurer av ulike slag, og langs festivalområdet var det ein laaang tunell av lanterner. Det var også mulig å gå på nokre flytebruer over til andre sida av elva, der det også var lanternefestival. Området var så enormt, vi gjekk langt oppover langs elva og berre såg og såg. Her kunne mor og far gått i evigheter, men frøkna på ryggen var ikkje heilt enig i at dette var alle tiders dessverre. Likevel, vi var der lenge nok til å få sjå ein heil masse, og til å bli imponerte! :) Jinju by var også svært fin, og har eit fort på andre sida av elva som såg veldig fint ut frå der vi var iallefall. Denne byen havna rett på hit må vi reise tilbake-lista vår, som etterkvart begynner å bli ganske lang!

Då vi skulle kjøre heim igjen spurte vi dama som sat i parkeringsboden om kvar det var best å kjøre for å komme oss lettest ut av byen. Ho gjekk rett og slett og henta ein triveleg kar som kunne engelsk og som kunne hjelpe oss. Først prøvde han å forklare oss kvar vi måtte kjøre for å komme oss i riktig retning, men då han såg at vi berre var litt sånn halvvegs med, sette han seg inn og blei med oss rundt kvartalet, slik at vi kunne sleppe han av i eit kryss og kjøre videre enkelt og greit ut av byen! Tusen takk til han :)

Ellers gløymde eg å legge ved eit bilete av frøkna i den flotte fotballdrakta si i forige blogginnlegg. Her er ho, klar til kamp, men med feil skotøy ser det ut som :p